پژوهش حاضر با تأکید بر این که استعمال حب درباره خداوند در قرآن کریم، استعمالی حقیقی است به تبیین مصادیق و کیفیت انواع سه‌گانه محبت در قرآن کریم (محبت خداوند نسبت به بندگان، محبت بندگان نسبت به خداوند و محبت بندگان به یکدیگر) می‌پردازد و با بررسی جایگاه رفیع محبت در روایات و ادعیه اسلامی، از طریق مرور ویژگی‌های محبان و محبوبان خداوند و عوامل ایجاد محبت در ساحت روانی و مشی اجتماعی انسان، در پی اثبات این معنا است که محبت در اسلام در دو بستر همسو و هم راستا (محبت به حق و محبت به خلق) در همه ابعاد سلوک فردی و اجتماعی پیروان این آیین جهان شمول در متون درجه اول اسلامی مدنظر قرار گرفته است.
کتاب «محبت در قرآن و حدیث» با بررسی دقیق جایگاه محبت در دو بستر خلقیات و تعاملات اجتماعی پیامبر در پی اثبات این معنا است که محبت بی چشم‌داشت به انسان‌ها و حتی سایر موجودات (که محبتی است جاری در بستر محبت الهی) بارزترین ویژگی مشی اجتماعی و اخلاقی پیامبر گرامی اسلام است، همچنین اقبال قابل توجه و عمیق پیروان سایر ادیان به دین مبین اسلام، فرهنگ و تمدن اسلامی به شدن تحت تأثیر روش تربیتی و شیوه محبت مدار تعلیم مبانی اسلام توسط عارفان بوده است به بررسی جایگاه محبت در احوال و اقوال عارفان مسلمان می‌پردازد و از این طریق در پی ترسیم دقیق‌تر جایگاه محبت در آموزه‌های اسلامی است.