لقاح

در آیه 22 حجر به بادهاى زایا و باردار کننده اشاره شده است: «و‌اَرسَلنَا الرِّیـحَ لَوقِحَ فَاَنزَلنا مِنَ السَّماءِ ماءً»

برخى در تفسیر آیه گفته‌اند: مقصود بادهایى است که گرده‌هاى گیاهان نر را به گیاهان ماده مى‌رسانند و آنها را زایا مى‌کنند، و این آیه را نمونه‌اى از اعجاز علمى قرآن دانسته‌اند. تفسیر دیگر این است که آیه اشاره به لقاح ابرها و بارور شدن آنها دارد، زیرا ادامه آیه که مسئله نزول باران را مطرح کرده، نتیجه لقاح ابرهاست.

احمد امین این آیه را معجزه‌اى جاودانى مى‌داند، زیرا منظور از آن تأثیرى است که باد در اتحاد الکتریسیته ‌مثبت و منفى در دو قطعه ابر و آمیزش و لقاح آنها‌دارد. برخى نیز بر آن‌اند که آیه مى‌تواند اشاره به لقاح ابرها و گیاهان، هر دو باشد، چون بخش اول آیه مطلبى کلى را مى‌گوید (زایا بودن بادها) که اعم از لقاح ابرها و گیاهان است; ولى در ادامه، آیه یکى از نتایج این لقاح را که همان نزول باران از ابر است، یادآور مى‌شود.
باید دانست که اشاره قرآن به لقاح گیاهان، اعجاز علمى آن به شمار نمى‌آید، زیرا در صدر اسلام به ‌طور اجمال از تأثیر گرده افشانى برخى گیاهان (همچون خرما) اطلاع داشتند.

ثبت نام و عضویت میز کار

لینک های مفید