انفاق و جلوگیری از فقر

1- از ترس آینده، امروز را سخت نگیرید (هر که دارد خرج کند). «ذوسعةٍ من سعته»

2- انفاق کننده، مال و دارایى خود را از خدا بداند. «ممّا اتاه اللّه»

3- هرکس به هر اندازه توان انفاق دارد، انفاق کند. آب دریا را اگر نتوان کشید، هم به قدر تشنگى باید چشید. «من قدر... فلینفق ممّا اتاه اللّه»

 4- فقرا در مقایسه وضع خود با اغنیا، نعمت‏ هایى را که خداوند به آنها داده است از یاد نبرند. «قدر علیه... اتاه اللّه»

 5 - تکلیف، به مقدار توان است. «لا یکلف اللّه نفساً الاّ ما اتاها» اسلام، دینى واقع گراست و تکلیف فوق طاقت ندارد.

 6- در دست‏یابى به گشایش، عجله نکنید. «سیجعل اللّه»

 7- در شرایط تلخ طلاق و جدایى یا فقر و تنگدستى، امید به آینده را از دست ندهید. «سیجعل اللّه بعد عسر یُسراً»

یکی از عمد‌ه‌ترین نگرانی بشر، نیاز و فقر مالی است که روح او را آزار داده و گاه او را از مسیر فطری باز می‌دارد.

آیه 7 سوره طلاق به این نکته اشاره دارد که افراد در حد توان خود باید از اموالشان انفاق کنند. حتی شخص فقر هم می تواند در حد توانش انفاق کند. این عمل باعث کشایش و رفع فقر می گردد. در جایی از آیه می فرماید «سیجعل اللّه» یعنی در دست‏یابى به گشایش، عجله نکنید. به عبارتی در مصائب و گرفتاری های مالی باید صبر و تلاش کرده تا گشایش حاصل گردد.

منابع:

-قران مجید

 -تفسیر نور

-عبدالعلی پاکزاد " مهارت غلبه بر فقر مالی در قرآن"

 تدوین و گردآوری توسط گروهی از نویسندگان تیم